15 Şubat 2014 Cumartesi

NaZLIKIZ´a yazilan siir (IV)


Gül NaZLI

Sabahin ilk isigisin sen
Gönlümde acan gülsün sen
Seni tanidigim günden beri
Gönül ucar kus olur gider
Uc ey gönül uc

Yare vuslat eyle ey Nazli
Yarin bekler seni her an
Bekletme o sevgiliyi
Gel beraber gidelim
Gel beraber ucalim

Bir kus olsak 
Ucsak göklere
Seyretsek alemi
Seyretsek dünyai
Dünya dedigin sey bir hic

Bir gözbebegin odur dünya
Insani taniyan kendini tanir
Gül ola devran döne
Bir gün ola görüse
Hayati yudum yudum ice

Güle Nazlim güle
Dost üzümü yiye
Baginda bekci ola
O yare dost ola
Asiklara yar ola
Kendine dost ola
Ey canim!

Esma Abla
(08.06.2012)