14 Aralık 2007 Cuma

Siir



Tren

Dert ortagim olmus zamanla
Beni, göz yasimi, cektiklerimi
paylasmis ve anlamis beni sanki
Dinlemis beni hic ses cikarmadan
agzini bile acmadan
fakat anlamis beni...
Ve sessizligiyle, sefkatiyle
koskoca dertlerimi unutturmus
bir anne kucagi gibi rahatca
uyutmus beni kucaginda
zamanin nasil gectigini bile bilmeden
ulastirmis beni vuslatima...
Onunla her karsilasmamizda
hem buruk hem sevinclidir icim.
Bir tarafta beni özlemle bekleyenler
diger tarafta benim özlemle beklediklerim.
Iki parcaya bölünür her seferinde kalbim:
Yüzüne bakmaya kiyamadigim insanlar bir yanda olmus ben bir yanda.
Bu da benim kaderimmis
öyle der dert ortagim.
Yazilmaya görsün bir kere anlina hasretler.
Dünyaya zaten hasretle geliriz Mevla´ya
Mevla da vermis bir hasret daha...
Ayrilanin matemi belli,
sanmaki hic dönmeyecek geri...
Kavusanin sevinci belli,
sanmaki sona ermeyecek vuslati...
Ayrilik, vuslat deyipte gecme
söylemesi kolay iki zit kelime
Biri hüsrana bogar seveni
Digeri kavusturur kavusmaz kalpleri.


-NaZLI-

Hiç yorum yok: